آرامش بهاری

عشق ، عینش عزت و شینش شرف ، قافش قسم

                          من قسم بر عزتت با تو شرف دارم حسین (ع)

شب عاشورا و روز عاشورا زمان های ویژه ی زیارت آن حضرت است و بعید نیست که روز سیزدهم این ماه نیز،

زمان ویژه ی زیارت باشد، چرا که این روز، روز دفن شدن حسین(ع) است.

فضیلت زیارت آن حضرت در روز عاشورا این است که زیارتگر، در زمره ی

شهیدان قرار می گیرد و در خون حسین(ع) می غلتد.

و هر که حسین (ع) را در شب عاشورا زیارت کند  و شب را در کنار قبرش سپری کند

و در آن هنگام، به مردم آب دهد گویی که لشکر آن حضرت را در روز عاشورا سیراب نموده است.

                                                                                                                                منبع:الخصائص الحسینیه

در تاریخ اسلام دو حادثه بسیار مهمّ و بزرگ اتفاق افتاده است که از یکی رسالت و از

دیگری امامت به وجود آمده است. نخستین حادثه، نزول وحی بود که رسالت پیامبر گرامی

اسلام(ص) را در برداشت و دومین حادثه نیز در هیجدهم ذیحجه سال دهم هجرت در مسیر

بازگشت پیامبر گرامی اسلام از مراسم حجة الوداع اتفاق افتاد.

در این روز بزرگ، رسول گرامی اسلام(ص) به امر الهی در مسیر بازگشت از مراسم

حج، در محلی به نام غدیر خم حضرت علی علیه السلام، را به عنوان وصی و جانشین بعد

از خود به همگان معرفی نمودند. در حقیقت انتصاب حضرت علی(ع) به امامت در واقعه

غدیر خم، ادامه رسالت مهم پیامبر گرامی اسلام بود.

پس شایسته است که به پاس قدردانی از این نعمت عظیم الهی و عرض ادب به ساحت مقدس

امیرالمؤمنین علی علیه السلام، عید سعید غدیر را در خانواده و اجتماع باشکوه فراوان

برگزار نماییم و از برکات معنوی این روز عزیز بهره مند شویم. آنچه در این مختصر تقدیم

می گردد آدابی است که بزرگان دین به منظور گرامی داشت این روز عزیز تعلیم فرموده اند:

اعمال و آداب روز عید غدیر

در بیان ائمه علیهم السلام برای این روز بزرگ اعمالی وارد شده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:

* تحکیم بیعت با ولایت

* تبریک گفتن

* آراستن و پوشیدن لباس نو

* استفاده از بوی خوش

و...

توضیحات و بقیه متن در ادامه مطلب...

                                                              منبع: http://www.molaali12.loxblog.com

اینک پیامبر

در بازگشت از سفر خانه خداست...

در پهنه ی غدیر، در زیر شعله های فروزان آفتاب

انبوه حاجیان که فزونتر ز صد هزار، در پهنه ی وسیع غدیر ایستاده اند

از آسمان به گوش محمد (ص) ندا رسید

یا ایها الرسول...یا ایها الرسول...

اسلام را چه خوب بیان کرده ای به خلق، اما هنوز رهبر ملت پس از رسول تعیین نگشته است.

ارکان استوار رسالت تمام نیست.

رکن بزرگ مذهب امت امامت است.

اینک پیامبر، در بازگشت از سفر خانه ی خدا

در اولین دقایق آن حجة الوداع، مأمور گشت تا برساند بگوش خلق

والاترین عمیقترین نکته را ز دین

فرمان رسید، تا که به مردم نشان دهد

لایقترین، شجاع ترین فرد مسلمین

پیغمبر از حجاز شتر منبری ساخت، در آن فضای باز

دست علی گرفت و به بالای سر رساند

آن رهبری که اوست فقط مظهر خدا، آن کس که چشمه های فضیلت در او روان

آنکس که در زمین، در دوره ی زمان، شایسته تر از او نبود مرد در جهان...

                                                                                             "جواد محدثی"

                                                                             بقیه متن در ادامه مطلب...                                                                                  

امام هادی(ع) می فرماید:

نارضایتی پدر و مادر، کم توانی را به دنبال دارد و آدمی را به ذلت می کشاند.

مسندالامام الهادی،ص303 

الهی! عرفهام، با حسین علیهالسلام از عرفات کوچ کرد و رحل اقامت در کربلا گزید؛

پس تو را می خوانم به زبانی که امامم حسین علیه السلام در روز عرفه و در روز ودایش با سرزمین خواند.

الهی تو را می خوانم، با اشهایی که به ترنم آخرین نوای آسمانی مولایم حسین علیه السلام در روز عرفه،

بر صورت شرمسارم روان شده است.

الهی! تو نوری؛ آشکار تر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی.

تو نوری و روشن تر از آنی که در پناه سایه در آیی.

خدای من! چه وقت از دیده ام نهان شدی تا برای اثبات بودن تو،دست به دامن برهان و استدلال ببرم؟

بار الهی! چنان خود را به من بنما که بی واسطه و با شهود قلب، شیفته جمال نورانی تو شوم.

شهادت امام محمد باقر...

بین نماز، ‌وقت دعا گریه می‌کنى
با هر بهانه در همه جا گریه می‌کنى
در التهاب آه خودت آب می‌شوى
می‌سوزی و بدون صدا گریه می‌کنى

هر چند زهر، قلب تو را پاره‌پاره کرد
اما به یاد کرب و بلا گریه می‌کنى
اصلاً خود تو کرب و بلای مجسمى
وقتی برای خون خدا گریه می‌کنى
آب خوش از گلوی تو پایین نمی‌رود
با ناله‌ های واعطشا گریه می‌کنى
با یاد روزهای اسارت چه می‌کشى
هر شب بدون چون و چرا گریه می‌کنى
هم‌پای نیزه‌ها همه جا گریه‌کرده‌اى
هم با تمام مرثیه‌ها گریه می‌کنى
دیگر بس است چشم ترت درد می‌کند
از بس که غرق اشک عزا، گریه می‌کنى

جهان برای شکوفا شدن مهیا بود
و این قشنگ ترین اتفاق دنیا بود
که دست فاطمه در درست های مولا بود
به اعتقاد من اصلا غدیر اینجا بود
 
پدر به فاطمه رو کرد ، اینچنین فرمود
دلیل خلقت لاهوت ازدواج تو بود
 
قرار شد که شما بی قرار هم باشید
جهان دچار شما شد دچار هم باشید
تمام عمر دمادم کنار هم باشید
و در مصاف خطر ذوالفقار هم باشید
 
دعای من همه این بوده تا به هم برسید
که خلق گشته زمین تا شما به هم برسید
 
نفس نفس همه جا عاشقانه همدم هم
خدا نکرده اگر زخم بود مرهم هم
صفا و مروه و رکن و مقام و زمزم هم
چرا که قبله ی من هم علیست فاطمه هم
 
و رو به اهل مدینه چنین سفارش کرد
نوشته ام که سفارش نه بلکه خواهش کرد
 
همیشه نام علی را امام بگذارید
به خانواده ی من احترام بگذارید
برای فاطمه سنگ تمام بگذارید
و روی زخم دلش التیام بگذارید
 
جهان بدون علی رنگ و بو نخواهد داشت
بدون فاطمه هم آبرو نخواهد داشت

    بقیه در ادامه مطلب...                         

"حمیدرضا برقعی"

با حضورت ستاره ها گفتند
نور در خانه ی امام رضاست

کهکشان ها شبیه تسبیحی
دستِ دُردانه ی امام رضاست
**
مثل باران همیشه دستانت
رزق و روزی برای مردم داشت

برکت در مدینه بود از بس
چهره ات رنگ و بوی گندم داشت
**
زیر پایت همیشه جاری بود
موج در موج دشتی از دریا

به خدا با خداتر از موسی
بی عصا می گذشتی از دریا
**
با خداوند هم کلام شدی
علت بُهت خاص و عام شدی

«کودکی هایتان بزرگی بود»
در همان کودکی امام شدی
**
رزق و روزی شعر دست شماست
تا نفس هست زیر دِیْن توایم

تا جهان هست و تا نفس باقی است
ما فقط محو کاظمین توایم
**
من به لطف نگاهت ای باران
سوی مشهد زیاد می آیم

دست بر روی سینه هر بار از
سمت باب الجواد می آیم

"سید حمیدرضا برقعی"

"سلام بر جواد الائمه"

چه اضطرابی دامن زمین را فرا می گیرد، آن گاه که دلش مزار امامی می شود.

گویی در آن هنگام، دست و پایش می لرزد!

زمین از اینکه باید گوهری را در میان بگیرد، بسیار ناخشنود است.

اکنون زمین چه شرمسار است که تنها بیست و پنج بهار، او را مهمان خوانش دیده بود؛

او که جواد بود و جود، قطره ای از پیشانی بلندش؛ تقی بود و پرهیزکاری، سطری از صحیفه وجودش.

او که در همان خردسالی امام شد و در نوجوانی، رهگشای گره های فکری.

که بی درنگ، دشوارترین پرسش را پاسخ می گفت.

و خبر از اتصال خویش به دریای علم الهی می داد.